Winter. Een meeuw op een besneeuwd dak.
Continue readingSneeuwmeeuw
Winter 2011
Vandaag is de 4-seizoentocht even terug. Niet omdat er nu bakken met sneeuw liggen, dat is alweer voorbij. Nee, molen De Korenbloem van Kortgene wordt eindelijk gerestaureerd!
Nadat Lisa en George de eersten waren die sinds 50 jaar het voor elkaar kregen om de restauratie daadwerkelijk in gang te zetten, is de operatie inmiddels overgenomen door Stichting Molen De Korenbloem.
Afgelopen november is spectaculair begonnen met de restauratie: het binnenwerk werd naar buiten getakeld. Inmiddels heeft de molen een groene cocon aangemeten gekregen. Met behulp van vele vaklui is ze nu aan het verpoppen, om straks ongetwijfeld tevoorschijn te komen als een mooie vlinder.
Sinterklaaskado
Vandaag heb ik mezelf een Sinterklaaskado gegeven. Het lag eigenlijk al buiten klaar en het hoefde niet meer uitgepakt te worden. Het enige wat ik doen moest, was van mijn luie reet komen om al stadsfietsend te zwerven door het platteland van de besneeuwde polders langs het Veerse Meer.
Wat een feest! Alleen in een winterlandschap met stuifduinen, jezelf een ontdekkingsreiziger wanen omdat de sneeuw laat zien dat je ergens als eerste bent. Dat sneeuwdek dempt ook al het geluid van de moderne wereld en de rest wordt overstemd door de (snijdende) wind. Ah, zó klonk dus de wereld tot 150 jaar geleden…
Fietsen dus. Als een crosser ver achterop het zadel, de kont al zwevend boven het achterwiel, het stuur losjes in de handen en de remmen vooral niet aanraken. Raggen door de sneeuwduinen, de fiets onder je laten dansen zodat ie zelf zijn weg kan vinden door hoge rulle sneeuw, tegensturen, hangen, duwen, snelle correcties maken als het de wielen gaan glijden…wat een weldaad voor de reflexen. Mens en fiets als de perfecte 2-eenheid: intiemer met zijn rijwiel kan men bijna niet zijn (had ik wel eens verteld dat ik fietsen best leuk vind?)
Even zoete hete thee bij het Ezelhuis (pas op: baby Max eet uw vingers) en verder de nieuwe wereld in met de toch zo bekende wegen.
Eenmaal terug bij de bebouwde kom was de magie verdwenen, de idylle verstoord: ik was niet langer alleen en de sneeuw op de wegen was verworden tot een zoute pap. Zelfs lijn 31 reed gewoon, op tijd bovendien.
Maar het was mooi. Dank u Sinterklaasje!
Gansch het verkeer
Gansch het verkeer staat stil, als den machtige winter het wil.
Winter 2009
Afgelopen herfst liepen we nog te mekkeren dat er te weinig variatie was om de 4-seizoenentocht spannend te houden. Maar zie, het werd zowaar echt winter. Weliswaar sneeuwde het hier niet, maar de geest van Anton Pieck had ’s nachts alles van een dikke laag rijp voorzien. En koud dat het was: stramme jatten aan de camera, ijs op het brakke water bij de Goudplaat (met schaatsers!) en zelfs het strand was wit.
En nog een extra bonus-plaatje, omdat het winterweer alles zo mooi maakt:
Bericht uit Zeeland
U ziet het; wintertijd is geen Vette tijd. De vetshopman, die de hele zomer hard gewerkt heeft, braadt nu waarschijnlijk een andere worst, ergens ver weg, ergens tropisch warm.
Mededeling (pak de Enigma erbij):
“De aap is aan het rusten om straks weer 8 maanden verse Joppie voor u te trekken.” Ik herhaal…
Daar komt de winterdepressie
Ah 21 juni, solstitium: de dagen worden weer korter…
Winter 2008
Dankzij A. Gore weer géén winter, dus geen sneeuw en vorst. Wel was er een vale laagstaande zon en het gezelschap van een andere G(eu)z(e).
Tenslotte een mededeling voor de fans: de ezel van Herfst 2007 stond op stal.
Extragratis winter-troost-bonus:
Zaterdagochtend 22 december 2007, overmatige rijp na een dag van mist en vorst zorgden voor wat winterse beelden, helaas was alles al snel eer weg.
Winter 2007
Eerlijk is eerlijk, er is gewacht tot er sneeuw lag. Maar helaas, 3 dagen geleden was het ’s avonds wat gaan sneeuwen maar de dag daarop moest er gewoon geloonslaafd worden. Dooi, zooi, niet zo mooi.
Verder wachten heeft geen zin, we waren al een week te laat t.o.v. de vorige sessie en nog langer wachten geeft wellicht winter-plaatjes met deze zachte winter (de knoppen in de bomen worden al duidelijk dikker).
Winter 2007, Kortgene:
